Fotoalbum » Zoogdieren » Koe, roodbonte koe, foeragerend, staand in water, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Koe, roodbonte koe, foeragerend, staand in water, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Bos
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Koe, roodbonte koe, foeragerend, staand in water, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Wetenschappelijke naam: Bos
In de Wormer zag ik eens tijdens een fietstocht een Schotse hooglander in het water van een sloot staan. In diezelfde sloot stond ook een bordje: “Koe te water; bel de brandweer niet!” Wij mensen zijn snel geneigd te denken, dat dieren in een sloot zichzelf niet meer uit hun “benarde” positie kunnen redden en soms is dat ook daadwerkelijk zo. Toch kiezen dieren om meerdere redenen af en toe het water. Het zij voor een verfrissend bad of het lessen van de dorst, danwel om voedsel te zoeken. Als de slootkant niet te steil is, komen de dieren er op eigen kracht wel weer uit.
Deze roodbonte koe in de Amsterdamse Waterleiding Duinen stond te genieten van de blaadjes van een overhangende boom. Ik denk dat het om een Amerikaanse vogelkers (Prunus serotina) of wel bospest gaat. Met de lange tong werden de blaadjes netjes van de takken geplukt. Om het geheel goed in beeld te houden, kijkt het dier er zelfs scheel bij. Ook het riet werd met de tong afgerukt en vervolgens opgegeten. Moeten wij eens proberen met onze handen; de sneeën staan er gelijk in. Tussendoor werd er ook even van het water gelebberd, want het voedsel moest toch echt even weggespoeld worden.
In de Amsterdamse Waterleiding Duinen worden vaak roodbonte koeien ingezet voor de begrazing. Het zijn heel gemoedelijke dieren, die echt wel aan de aanwezigheid van mensen gewend zijn. Ik stuitte later op de dag op een drietal van deze runderen, die heerlijk naast een wildrooster de doorgang van het pad voor mij versperden. Ik kon zonder mankeren vlak langs de dieren lopen. Ik werd wel even gadegeslagen, want ook als koe weet je maar nooit wat voor vlees je in de kuip hebt.
De al genoemde Amerikaanse vogelkers is een exoot, die zich door ons eigen toedoen in Nederland heeft kunnen vestigen. Natuurlijke vijanden kent de boom hier niet en dat zullen wij weten ook. Vogels eten de rijpe bessen en poepen de zaden later overal in de terreinen uit. Gevolg: Een explosie aan jonge en al weer wat oudere exemplaren van de Amerikaanse vogelkers (vandaar ook de minder fraaie naam: bospest). Onze inheemse beplanting komt zelfs in het gedrang. Ver gaande beheersmaatregelen zijn nodig om het succesverhaal van deze boom te kunnen stoppen. Het Waternet doet een proef in een afgezet gebied van het duinterrein. Men probeert hier de effecten van de inzet van moeflons (Ovis musimon) en hopen dat deze dieren zich op zaailingen van de Amerikaanse vogelkers als voedselbron zullen storten. Ik ben benieuwd, want wat de mens in de natuur verstoort, herstelt zich vaak maar met moeite. Ook wordt veel opslag van deze boom uitgestoken of afgezaagd om verdere verspreiding te voorkomen. In mijn visie een gebed zonder end!
Foto gemaakt op: 10-05-2010
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 268 mm.
Sluitertijd: 1/160
ISO: 100
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Bos
In de Wormer zag ik eens tijdens een fietstocht een Schotse hooglander in het water van een sloot staan. In diezelfde sloot stond ook een bordje: “Koe te water; bel de brandweer niet!” Wij mensen zijn snel geneigd te denken, dat dieren in een sloot zichzelf niet meer uit hun “benarde” positie kunnen redden en soms is dat ook daadwerkelijk zo. Toch kiezen dieren om meerdere redenen af en toe het water. Het zij voor een verfrissend bad of het lessen van de dorst, danwel om voedsel te zoeken. Als de slootkant niet te steil is, komen de dieren er op eigen kracht wel weer uit.
Deze roodbonte koe in de Amsterdamse Waterleiding Duinen stond te genieten van de blaadjes van een overhangende boom. Ik denk dat het om een Amerikaanse vogelkers (Prunus serotina) of wel bospest gaat. Met de lange tong werden de blaadjes netjes van de takken geplukt. Om het geheel goed in beeld te houden, kijkt het dier er zelfs scheel bij. Ook het riet werd met de tong afgerukt en vervolgens opgegeten. Moeten wij eens proberen met onze handen; de sneeën staan er gelijk in. Tussendoor werd er ook even van het water gelebberd, want het voedsel moest toch echt even weggespoeld worden.
In de Amsterdamse Waterleiding Duinen worden vaak roodbonte koeien ingezet voor de begrazing. Het zijn heel gemoedelijke dieren, die echt wel aan de aanwezigheid van mensen gewend zijn. Ik stuitte later op de dag op een drietal van deze runderen, die heerlijk naast een wildrooster de doorgang van het pad voor mij versperden. Ik kon zonder mankeren vlak langs de dieren lopen. Ik werd wel even gadegeslagen, want ook als koe weet je maar nooit wat voor vlees je in de kuip hebt.
De al genoemde Amerikaanse vogelkers is een exoot, die zich door ons eigen toedoen in Nederland heeft kunnen vestigen. Natuurlijke vijanden kent de boom hier niet en dat zullen wij weten ook. Vogels eten de rijpe bessen en poepen de zaden later overal in de terreinen uit. Gevolg: Een explosie aan jonge en al weer wat oudere exemplaren van de Amerikaanse vogelkers (vandaar ook de minder fraaie naam: bospest). Onze inheemse beplanting komt zelfs in het gedrang. Ver gaande beheersmaatregelen zijn nodig om het succesverhaal van deze boom te kunnen stoppen. Het Waternet doet een proef in een afgezet gebied van het duinterrein. Men probeert hier de effecten van de inzet van moeflons (Ovis musimon) en hopen dat deze dieren zich op zaailingen van de Amerikaanse vogelkers als voedselbron zullen storten. Ik ben benieuwd, want wat de mens in de natuur verstoort, herstelt zich vaak maar met moeite. Ook wordt veel opslag van deze boom uitgestoken of afgezaagd om verdere verspreiding te voorkomen. In mijn visie een gebed zonder end!
Foto gemaakt op: 10-05-2010
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 268 mm.
Sluitertijd: 1/160
ISO: 100
Statief: Manfrotto tripod
