Fotoalbum » Zoogdieren » Schaap, likkend aan poot op dijk bij Piaam
Schaap, likkend aan poot op dijk bij Piaam
Ovis aries
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Schaap, likkend aan poot op dijk bij Piaam
Wetenschappelijke naam: Ovis aries
De schapen zijn weer volop buiten te zien. Velen van hen zijn de gehele winter buiten gebleven. Dankzij hun dikke vacht zijn schapen in staat heel veel kou en ander winters ongemak het hoofd te bieden.
Om deze tijd van het jaar vindt op grote schaal het lammeren plaats. De drachtige ooien werpen hun lam(meren); meerlingen zijn echt niet ongewoon bij schapen. Vaak worden de dieren hiervoor naar binnen gehaald, want pas geboren lammetjes zijn nog wel kwetsbaar. Bescherming tegen kou en vooral ook vocht is dan geen overbodige luxe. Dit is overigens wel afhankelijk van het ras van de schapen.
Tijdens een korte wandeling op de dijk bij Piaam in Friesland, richting de vogelkijkhut Ral, werden wij een stukje vergezeld door een zestal schapen. Eén van hen bracht al liggend in het gras haar poot naar de bek en begon hier uitgebreid aan te likken. Misschien was er sprake van jeuk of enig ander ongemak, maar het moest dringend opgelost worden.
Ik kan mijzelf zo voorstellen dat jeuk op bepaalde plekken knap lastig is. Wij mensen ervaren dat ook wel en dan zeker op een plaats waar je zelf niet zo één, twee, drie bij kan. Een “soortgenoot”, die dan het krabben voor ons kan doen, wordt op zo'n moment zeer op prijs gesteld. Er zijn zelfs houten handjes op een steel in de handel verkrijgbaar in geval van ontbreken van een krabbende partij.
De actie van dit schaap had ik nog nooit waargenomen, maar het lijkt mij logisch dat dit alle dieren kan overkomen.
Gezien de tijd van het jaar zitten de schapen nog dik in de wol en dat is gezien de weersomstandigheden soms nog maar goed ook. Een dunne wind kan in het voorjaar behoorlijk guur aanvoelen en regen en andere neerslag kan de dieren nog regelmatig geselen. Pas later in het voorjaar worden de schapen geschoren. De dieren ondervinden hiervan het nodige gemak en plezier en de eigenaar van de schapen kan de opbrengst van de wol ook best gebruiken. Het haar van de dieren groeit in de loop van de zomer en herfst weer aan, zodat de wintervacht voor het koude seizoen op volle sterkte is. En zo is het cirkeltje wat de wol betreft weer rond.
Foto gemaakt op: 20-03-2009
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg / raw
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm, four-thirds
Diafragma: 10
Focuslengte: 390 mm.
Sluitertijd: 1/640
ISO: 160
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Ovis aries
De schapen zijn weer volop buiten te zien. Velen van hen zijn de gehele winter buiten gebleven. Dankzij hun dikke vacht zijn schapen in staat heel veel kou en ander winters ongemak het hoofd te bieden.
Om deze tijd van het jaar vindt op grote schaal het lammeren plaats. De drachtige ooien werpen hun lam(meren); meerlingen zijn echt niet ongewoon bij schapen. Vaak worden de dieren hiervoor naar binnen gehaald, want pas geboren lammetjes zijn nog wel kwetsbaar. Bescherming tegen kou en vooral ook vocht is dan geen overbodige luxe. Dit is overigens wel afhankelijk van het ras van de schapen.
Tijdens een korte wandeling op de dijk bij Piaam in Friesland, richting de vogelkijkhut Ral, werden wij een stukje vergezeld door een zestal schapen. Eén van hen bracht al liggend in het gras haar poot naar de bek en begon hier uitgebreid aan te likken. Misschien was er sprake van jeuk of enig ander ongemak, maar het moest dringend opgelost worden.
Ik kan mijzelf zo voorstellen dat jeuk op bepaalde plekken knap lastig is. Wij mensen ervaren dat ook wel en dan zeker op een plaats waar je zelf niet zo één, twee, drie bij kan. Een “soortgenoot”, die dan het krabben voor ons kan doen, wordt op zo'n moment zeer op prijs gesteld. Er zijn zelfs houten handjes op een steel in de handel verkrijgbaar in geval van ontbreken van een krabbende partij.
De actie van dit schaap had ik nog nooit waargenomen, maar het lijkt mij logisch dat dit alle dieren kan overkomen.
Gezien de tijd van het jaar zitten de schapen nog dik in de wol en dat is gezien de weersomstandigheden soms nog maar goed ook. Een dunne wind kan in het voorjaar behoorlijk guur aanvoelen en regen en andere neerslag kan de dieren nog regelmatig geselen. Pas later in het voorjaar worden de schapen geschoren. De dieren ondervinden hiervan het nodige gemak en plezier en de eigenaar van de schapen kan de opbrengst van de wol ook best gebruiken. Het haar van de dieren groeit in de loop van de zomer en herfst weer aan, zodat de wintervacht voor het koude seizoen op volle sterkte is. En zo is het cirkeltje wat de wol betreft weer rond.
Foto gemaakt op: 20-03-2009
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg / raw
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm, four-thirds
Diafragma: 10
Focuslengte: 390 mm.
Sluitertijd: 1/640
ISO: 160
Statief: Manfrotto tripod
