Fotoalbum » Zoogdieren » Damherten, bokken, bronst, vechten, geweien verstrengeld, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Damherten, bokken, bronst, vechten, geweien verstrengeld, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Dama dama
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Damherten, bokken, bronst, vechten, geweien verstrengeld, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Wetenschappelijke naam: Dama dama
Al in de loop van september beginnen de hormonen bij de damherten volop te stromen. De genen moeten worden doorgegeven en daartoe moeten de bokken zich laten gelden. Geen macho-hert; jammer dan, weinig kans om een hinde te dekken. Zo eind september en in oktober vindt de bronst plaats. De bokken, die een territorium bezitten, hebben geen moment rust en zullen alle andere bokken, die het territorium willen veroveren of willen proberen te paren met een hinde, verjagen. Zij lokken de hinden met een soort oergeluid het knorren. Ik dacht dat het burlen heette, maar het produceren van dat geluid blijkt voorbehouden te zijn aan de edelherten (Cervus elaphus).
Als je het pad kruist van een damhertbok in de bronsttijd, valt direct de penetrante geur van het dier op. Je ruikt ze letterlijk al van verre. Moeten wij, als mensen, eens proberen om op die manier een dame te “veroveren”. Weinig kans; schat ik zo in. Maar goed, de damhertdames voelen zich waarschijnlijk wel aangetrokken tot de bokken die het luidst knorren, heer en meester zijn in hun territorium en daarbij ook nog de meest opvallende geur verspreiden. Zij stralen kracht uit en laten daarmee zien de beste garantie te kunnen geven voor een sterk en gezond nageslacht.
Indien het knorren niet voldoende is om andere bokken op afstand te houden, moet er strijd worden geleverd. Hierbij vormt het gewei een geducht wapen, waarmee de dieren elkaar soms zelfs kunnen verwonden. Ook kun je bokken waarnemen, waarvan het gewei het heetst van de strijd niet geheel overleefd heeft. Zo'n afgebroken stang kan natuurlijk hele ernstige verwondingen toebrengen aan een uitdager.
Vanmorgen mocht ik getuige zijn van een gevecht tussen twee bokken. Ik twijfel eraan of het ging om een serieuze strijd. Het liet zich eerder aanzien, als twee jongere bokken, die de kunst van het vechten in de arena op elkaar aan het uitproberen waren. Neemt niet weg, dat ik het schouwspel bijna drie kwartieren lang heerlijk op mijn knieën heb mogen aanschouwen en ook vastleggen. Ik heb echt genoten van het “wapengekletter”.
De hoeveelheid licht was wel een belemmerende factor. Voor dergelijke actieopnames heb je snellere sluitertijden nodig. Dit was met het beschikbare licht wel een probleem. Het nog verder opschroeven van de iso-waarde heeft al snel meer ruis tot resultaat. Ik wilde het dus met iso 800 proberen te redden. Door af en toe even te wachten tot de herten met de geweien verstrengeld min of meer rust namen, kon ik toch een aantal foto's maken.
Op deze foto ben ik blij met het moment waarbij met beide dieren een oogcontact is. Dit contact betrof niet mijn persoon, maar meer elkaar. Maar zo met de koppen bij elkaar, wordt het volgens mij wat lastig om elkaar eens diep in de bruine kijkers te kijken.
Heel af en toe werd er een korte pauze ingelast, waarin de bokken even snackten en een klein portie groenvoer naar binnen werkten. Veel tijd gunden zij elkaar echter niet, want er stond blijkbaar veel op het spel. Misschien wel het veroveren van een lek, het territorium waarin de strijd aangegaan kan worden met ander bokken, die de hindes willen “beslaan”.
Foto gemaakt op: 15-10-2012
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 6,3
Focuslengte: 500 mm.
Sluitertijd: 1/125
ISO: 800
Statief: Manfrotto tripod