Fotoalbum » Zoogdieren » Konikpaard, veulen, drinkend bij een merrie, Noordhollands Duinreservaat Bergen
Konikpaard, veulen, drinkend bij een merrie, Noordhollands Duinreservaat Bergen
Equus caballus
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Konikpaard, veulen, drinkend bij een merrie, Noordhollands Duinreservaat Bergen
Wetenschappelijke naam: Equus caballus
Tijdens mijn wandeling, c.q. fototocht in de duinen kruisten de paden van een kudde konikpaarden en mij elkaar. Plotseling stond ik tussen een groep van deze halfverwilderde paarden. Je wordt bij de ingang van een begrazingsgebied gewaarschuwd om voldoende afstand tot de dieren te bewaren. In de meeste gevallen is dat ook wel goed te doen. Een enkele keer ontkom je er niet aan om de gewenste afstand niet te handhaven. De dieren “zoeken” je, zij het dan onbewust, zelf op.
In zulke situaties kan ik de wil om deze gebeurtenis vast te leggen echt niet onderdrukken. Vandaag beleefde ik weer zo'n bijzondere ontmoeting. Tussen de volwassen paarden bevond zich ook nog een veulen. Met een nakomeling in de buurt moet je als mens altijd extra alert zijn op de reacties van de andere dieren in de kudde. Nu had ik het geluk, dat dit jonge konikje al iets in leeftijd gestegen was en naar menselijke maatstaf misschien wel het peuterstadium had bereikt. Toch bleek de behoeft aan de voedzame moedermelk nog niet geheel verdwenen te zijn. Het veulen nam een moment van rust waar om dit kostbare vocht tot zich te nemen. Er werd korte tijd gelurkt, waarna merrie en jongeling hun pad weer vervolgden om de aansluiting bij de rest van de groep niet te verliezen. De andere paarden bleven al grazend en knabbelend in beweging. De duinen werden hierbij beklommen en zo was duidelijk zichtbaar, dat het stuiven van de duinen door de hoeven van de koniks bevorderd wordt.
Ik heb altijd begrepen, dat paarden het echte millimeterwerk in de natuurgebieden verzorgden. Het veulen bleek ook al toe te zijn aan het proberen van andere smaken en voedselsoorten. Zowel de merrie als haar veulen namen ook enig blad van een tot een struikvorm gedecimeerde populier (Populus) tot zich. Op deze manier werkten zij beiden mee aan het in stand houden van een open duintype.
De “schade” die met de hoeven aangericht wordt heeft als voordeel, dat het zand in de duinen weer kan gaan stuiven. Het lied “Waar de blanke top der duinen ...” wordt zo opnieuw actueel gemaakt. De terreinbeheerders juichen deze vorm van natuurontwikkeling volgens mij alleen maar toe. In sommige duingebieden worden namelijk bijzonder prijzige afgravingen toegepast om de “wandelende duinen” terug te krijgen. De grote grazers dragen door hun activiteiten op verschillende manieren hier ook hun steentje aan bij.
Foto gemaakt op: 11-09-2010
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm; 300 dpi
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 7,1
Focuslengte: 107 mm.
Sluitertijd: 1/160
ISO: 100
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Equus caballus
Tijdens mijn wandeling, c.q. fototocht in de duinen kruisten de paden van een kudde konikpaarden en mij elkaar. Plotseling stond ik tussen een groep van deze halfverwilderde paarden. Je wordt bij de ingang van een begrazingsgebied gewaarschuwd om voldoende afstand tot de dieren te bewaren. In de meeste gevallen is dat ook wel goed te doen. Een enkele keer ontkom je er niet aan om de gewenste afstand niet te handhaven. De dieren “zoeken” je, zij het dan onbewust, zelf op.
In zulke situaties kan ik de wil om deze gebeurtenis vast te leggen echt niet onderdrukken. Vandaag beleefde ik weer zo'n bijzondere ontmoeting. Tussen de volwassen paarden bevond zich ook nog een veulen. Met een nakomeling in de buurt moet je als mens altijd extra alert zijn op de reacties van de andere dieren in de kudde. Nu had ik het geluk, dat dit jonge konikje al iets in leeftijd gestegen was en naar menselijke maatstaf misschien wel het peuterstadium had bereikt. Toch bleek de behoeft aan de voedzame moedermelk nog niet geheel verdwenen te zijn. Het veulen nam een moment van rust waar om dit kostbare vocht tot zich te nemen. Er werd korte tijd gelurkt, waarna merrie en jongeling hun pad weer vervolgden om de aansluiting bij de rest van de groep niet te verliezen. De andere paarden bleven al grazend en knabbelend in beweging. De duinen werden hierbij beklommen en zo was duidelijk zichtbaar, dat het stuiven van de duinen door de hoeven van de koniks bevorderd wordt.
Ik heb altijd begrepen, dat paarden het echte millimeterwerk in de natuurgebieden verzorgden. Het veulen bleek ook al toe te zijn aan het proberen van andere smaken en voedselsoorten. Zowel de merrie als haar veulen namen ook enig blad van een tot een struikvorm gedecimeerde populier (Populus) tot zich. Op deze manier werkten zij beiden mee aan het in stand houden van een open duintype.
De “schade” die met de hoeven aangericht wordt heeft als voordeel, dat het zand in de duinen weer kan gaan stuiven. Het lied “Waar de blanke top der duinen ...” wordt zo opnieuw actueel gemaakt. De terreinbeheerders juichen deze vorm van natuurontwikkeling volgens mij alleen maar toe. In sommige duingebieden worden namelijk bijzonder prijzige afgravingen toegepast om de “wandelende duinen” terug te krijgen. De grote grazers dragen door hun activiteiten op verschillende manieren hier ook hun steentje aan bij.
Foto gemaakt op: 11-09-2010
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm; 300 dpi
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 7,1
Focuslengte: 107 mm.
Sluitertijd: 1/160
ISO: 100
Statief: Manfrotto tripod
