Fotoalbum » Planten » Gele lis, detail bloem, in de vijver in de achtertuin.
Gele lis, detail bloem, in de vijver in de achtertuin.
Iris pseudacorus
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Gele lis, detail bloem, in de vijver in de achtertuin.
Wetenschappelijke naam: Iris pseudacorus
De gele lis behoort tot de lissenfamilie (Iris). Andere bekende lissen, die in ons land aangeplant worden, zijn onder andere: de Siberische lis (Iris sibirica), de baardiris (Iris germanica) en de Hollandse boliris (Iris hollandica). Deze drie soorten komen eigenlijk niet van nature in ons land voor, terwijl de gele lis wel echt inheems is.
Zoals de naam al zegt, is de boliris inderdaad een bolgewas. Er worden ook vaak kleine dwergirissen gepoot, want dit zijn nu eenmaal ook bolgewassen zoals bijvoorbeeld: de Iris reticulata en de Iris danfordiae. Deze laatstgenoemden bloeien al erg vroeg in het voorjaar, waarbij de bloemen soms nog door een sneeuwdek priemen. De andere genoemde irissen vermeerderen zich onder andere door wortelstokken.
Ik dwaal af, want dit stukje moest eigenlijk gaan over de gele lis. In het Engels heet deze moerasplant de yellow flag iris, verwijzend naar de drie bloemdekslippen, die als een soort vlag van de bloem afstaan. Op deze grote gele bladeren bevindt zich het bruin-rode honingmerk. Hiermee “wijst” de bloem hommels en bijen waar de nectar opgehaald kan worden. Je zou het kunnen vergelijken met een soort landingsbaan voor insecten, waarna de “hangar” opgezocht kan worden. De bloem bestaat verder uit een groen schutblad en drie gele kroonbladeren. Tijdens de bloei is de plant een opvallende verschijning, maar als de bloemen eenmaal uitgebloeid zijn, blijven er slechts stijve min of meer rechtopgaande groene bladeren over en groene zaaddozen waarin zich de bruine platte zaden vormen. Door met lucht gevulde holtes blijven deze zaden drijven, zodat ze via het water verspreid kunnen worden en pas na verloop van tijd zinken zij naar de bodem. De hoofdbloei vindt plaats in mei en juni, waarbij sommige vochtige delen van ons land geel kleuren van de bloemen van de gele lis.
De plant wordt in de handel verkocht als moerasplant en inderdaad de gele lis houdt van een vochtige standplaats. Voor een iets drogere bodem deinst deze lis ook niet terug. Het is algemeen bekend, dat veel moerasplanten ook het hoofd kunnen bieden aan drogere omstandigheden. De beste resultaten krijg je als je de gele lis in een moerasje plant. Door de groeiende wortelstokken zal de pol steeds groter worden. De plant is d.m.v. diezelfde wortelstokken ook eenvoudig te vermeerderen. Je geeft dus gemakkelijk een plantje weg. In de natuur uitgraven is dus helemaal niet nodig.
Ik ga dus “vlaggend” het jaar 2010 uit, want dit is de laatste foto die ik dit jaar plaats. In 2011 ga ik gewoon weer rustig verder met fotograferen en zullen er weer vele mooie natuuropnames op deze site verschijnen.
Foto gemaakt op: 24-05-2010
Afmeting: 2826x3768 pixels / 23,93x31,9 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E30
Gebruikte lens: Sigma 150mm/2.8 EX DG Macro APO HSM, FT
Diafragma: 6,3
Focuslengte: 150 mm.
Sluitertijd: 1/400
ISO: 100
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Iris pseudacorus
De gele lis behoort tot de lissenfamilie (Iris). Andere bekende lissen, die in ons land aangeplant worden, zijn onder andere: de Siberische lis (Iris sibirica), de baardiris (Iris germanica) en de Hollandse boliris (Iris hollandica). Deze drie soorten komen eigenlijk niet van nature in ons land voor, terwijl de gele lis wel echt inheems is.
Zoals de naam al zegt, is de boliris inderdaad een bolgewas. Er worden ook vaak kleine dwergirissen gepoot, want dit zijn nu eenmaal ook bolgewassen zoals bijvoorbeeld: de Iris reticulata en de Iris danfordiae. Deze laatstgenoemden bloeien al erg vroeg in het voorjaar, waarbij de bloemen soms nog door een sneeuwdek priemen. De andere genoemde irissen vermeerderen zich onder andere door wortelstokken.
Ik dwaal af, want dit stukje moest eigenlijk gaan over de gele lis. In het Engels heet deze moerasplant de yellow flag iris, verwijzend naar de drie bloemdekslippen, die als een soort vlag van de bloem afstaan. Op deze grote gele bladeren bevindt zich het bruin-rode honingmerk. Hiermee “wijst” de bloem hommels en bijen waar de nectar opgehaald kan worden. Je zou het kunnen vergelijken met een soort landingsbaan voor insecten, waarna de “hangar” opgezocht kan worden. De bloem bestaat verder uit een groen schutblad en drie gele kroonbladeren. Tijdens de bloei is de plant een opvallende verschijning, maar als de bloemen eenmaal uitgebloeid zijn, blijven er slechts stijve min of meer rechtopgaande groene bladeren over en groene zaaddozen waarin zich de bruine platte zaden vormen. Door met lucht gevulde holtes blijven deze zaden drijven, zodat ze via het water verspreid kunnen worden en pas na verloop van tijd zinken zij naar de bodem. De hoofdbloei vindt plaats in mei en juni, waarbij sommige vochtige delen van ons land geel kleuren van de bloemen van de gele lis.
De plant wordt in de handel verkocht als moerasplant en inderdaad de gele lis houdt van een vochtige standplaats. Voor een iets drogere bodem deinst deze lis ook niet terug. Het is algemeen bekend, dat veel moerasplanten ook het hoofd kunnen bieden aan drogere omstandigheden. De beste resultaten krijg je als je de gele lis in een moerasje plant. Door de groeiende wortelstokken zal de pol steeds groter worden. De plant is d.m.v. diezelfde wortelstokken ook eenvoudig te vermeerderen. Je geeft dus gemakkelijk een plantje weg. In de natuur uitgraven is dus helemaal niet nodig.
Ik ga dus “vlaggend” het jaar 2010 uit, want dit is de laatste foto die ik dit jaar plaats. In 2011 ga ik gewoon weer rustig verder met fotograferen en zullen er weer vele mooie natuuropnames op deze site verschijnen.
Foto gemaakt op: 24-05-2010
Afmeting: 2826x3768 pixels / 23,93x31,9 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E30
Gebruikte lens: Sigma 150mm/2.8 EX DG Macro APO HSM, FT
Diafragma: 6,3
Focuslengte: 150 mm.
Sluitertijd: 1/400
ISO: 100
Statief: Manfrotto tripod
