Fotoalbum » Planten » Scherpe boterbloem, openende bloem en bloemknop, Zwaansmeerpad
Scherpe boterbloem, openende bloem en bloemknop, Zwaansmeerpad
Ranunculus acris
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Scherpe boterbloem, openende bloem en bloemknop, Zwaansmeerpad
Wetenschappelijke naam: Ranunculus acris
De scherpe boterbloem komt in bijna geheel Europa voor met uitzondering van de zuidelijke delen. Het is een overblijvende plant, die tot maximaal één meter hoog kan worden. Deze boterbloem is algemeen voorkomend in weilanden, wegbermen op vochtige gronden, die wel wat, maar niet teveel, voedsel mogen bevatten. De plant vormt naast zaden ook wortelende uitlopers. De gele bloemen verschijnen van april tot in oktober.
De naam heeft de plant gekregen, omdat het een scherp sap bevat, wat bij mensen soms tot huidverbranding kan leiden. Voor vee is de scherpe boterbloem giftig en de plant zal dus gemeden worden tijdens het grazen. Door het sap smaakt de plant gewoonweg niet lekker. De dieren grazen er dus omheen. In gedroogde toestand tussen het hooi kan de plant gewoon gegeten worden door het vee. De giftigheid is dan verdwenen. Het hooi of kuilgras moet dan wel enige tijd na de oogst gevoerd worden.
Een veld vol met boterbloemen geeft een vrolijke aanblik. Ik denk echter, dat de veehouders niet blij zullen zijn met de vestiging van de scherpe boterbloem in hun weiden.
Zoals alle boterbloemen behoort ook deze soort tot de familie van de ranonkelachtigen. In ons land is de boterbloem met meer dan tien soorten vertegenwoordigd. De kruipende boterbloem (Ranunculus repens) komt ook veelvuldig voor. In moerassen kun je uitkijken naar de grote boterbloem (Ranunculus lingua) of de egelboterbloem (Ranunculus flammula). Enkele andere soorten zijn: de gulden boterbloem (Ranunculus auricomus), de blaartrekkende boterbloem (Ranunculus sceleratus) en de knolboterbloem (Ranunculus bulbosus); dit om er zo maar een paar te noemen. Ze komen niet allemaal zo massaal voor als de scherpe en de kruipende boterbloem.
Voor een fotograaf zorgt de scherpe boterbloem voor hoofdbrekers. Het zonlicht op de bloemen geeft al snel uitgebeten hooglichten. De bloemen glanzen namelijk en weerkaatsen het zonlicht bijna als een klein spiegeltje. De juiste belichting mikt dus nogal nauw. Door in RAW te fotograferen heb je meer mogelijkheden om indien nodig in de nabewerking nog enig herstelwerk te verrichten. Het is natuurlijk wel belangrijk om uit te gaan van een goed belichte foto als basis. Een andere mogelijkheid is om ze te gaan fotograferen onder een bedekte lucht, maar dan toch …...
Foto gemaakt op: 05-05-2011
Afmeting: 3621x2716 pixels / 30,66x23 cm; 300 dpi
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E30
Gebruikte lens: Sigma 150mm/2.8 EX DG Macro APO HSM, FT
Diafragma: 11
Focuslengte: 150 mm.
Sluitertijd: 1/60
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Ranunculus acris
De scherpe boterbloem komt in bijna geheel Europa voor met uitzondering van de zuidelijke delen. Het is een overblijvende plant, die tot maximaal één meter hoog kan worden. Deze boterbloem is algemeen voorkomend in weilanden, wegbermen op vochtige gronden, die wel wat, maar niet teveel, voedsel mogen bevatten. De plant vormt naast zaden ook wortelende uitlopers. De gele bloemen verschijnen van april tot in oktober.
De naam heeft de plant gekregen, omdat het een scherp sap bevat, wat bij mensen soms tot huidverbranding kan leiden. Voor vee is de scherpe boterbloem giftig en de plant zal dus gemeden worden tijdens het grazen. Door het sap smaakt de plant gewoonweg niet lekker. De dieren grazen er dus omheen. In gedroogde toestand tussen het hooi kan de plant gewoon gegeten worden door het vee. De giftigheid is dan verdwenen. Het hooi of kuilgras moet dan wel enige tijd na de oogst gevoerd worden.
Een veld vol met boterbloemen geeft een vrolijke aanblik. Ik denk echter, dat de veehouders niet blij zullen zijn met de vestiging van de scherpe boterbloem in hun weiden.
Zoals alle boterbloemen behoort ook deze soort tot de familie van de ranonkelachtigen. In ons land is de boterbloem met meer dan tien soorten vertegenwoordigd. De kruipende boterbloem (Ranunculus repens) komt ook veelvuldig voor. In moerassen kun je uitkijken naar de grote boterbloem (Ranunculus lingua) of de egelboterbloem (Ranunculus flammula). Enkele andere soorten zijn: de gulden boterbloem (Ranunculus auricomus), de blaartrekkende boterbloem (Ranunculus sceleratus) en de knolboterbloem (Ranunculus bulbosus); dit om er zo maar een paar te noemen. Ze komen niet allemaal zo massaal voor als de scherpe en de kruipende boterbloem.
Voor een fotograaf zorgt de scherpe boterbloem voor hoofdbrekers. Het zonlicht op de bloemen geeft al snel uitgebeten hooglichten. De bloemen glanzen namelijk en weerkaatsen het zonlicht bijna als een klein spiegeltje. De juiste belichting mikt dus nogal nauw. Door in RAW te fotograferen heb je meer mogelijkheden om indien nodig in de nabewerking nog enig herstelwerk te verrichten. Het is natuurlijk wel belangrijk om uit te gaan van een goed belichte foto als basis. Een andere mogelijkheid is om ze te gaan fotograferen onder een bedekte lucht, maar dan toch …...
Foto gemaakt op: 05-05-2011
Afmeting: 3621x2716 pixels / 30,66x23 cm; 300 dpi
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E30
Gebruikte lens: Sigma 150mm/2.8 EX DG Macro APO HSM, FT
Diafragma: 11
Focuslengte: 150 mm.
Sluitertijd: 1/60
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
