Fotoalbum » Planten » Duinviooltje, detail bloem, op kaal duinzand, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Duinviooltje, detail bloem, op kaal duinzand, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Viola curtisii
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Duinviooltje, detail bloem, op kaal duinzand, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Wetenschappelijke naam: Viola curtisii
Ik zal gelijk met de deur in huis vallen en eenieder die mij kent, zal dat beamen: “Ik houd niet van viooltjes!” Tenminste ….. niet van die grote, in mijn ogen, walgelijke kweekgedrochten. Smaken verschillen gelukkig. Ik kijk ook heel weinig naar de televisie, maar soms zie ik wel eens een stukje van zo'n tuinprogramma. De borders, potten en schalen worden volgeplempt met die schreeuwende kweekproducten. Ik snap overigens toch al niet waarom er zoveel planten, zo dicht op elkaar aangeplant moeten worden. Het zal te maken hebben met het eerste effect van de aanleg, maar is volledig overbodig. Planten groeien namelijk vanzelf wel uit en hebben daarvoor ook wat ruimte nodig. Het kost alleen maar dat het barst; pure geldklopperij!
Nu even terug naar het duinviooltje in de Amsterdamse Waterleiding Duinen. Hier houd ik nu eenmaal wel van; de kleine botanische soortjes Deze soort komt, zoals de naam eigenlijk al aangeeft voornamelijk voor in de duinen langs onze kusten. Het zijn pioniersplanten, die het kale zand koloniseren. "The place to be” voor het duinviooltje is droog, zon doorstoofd (bloedheet dus soms), vaak stuivend en vooral voedsel- en humusarm. De plant kan zich hier staande houden door een uitgebreid wortelstelsel, dat tot een diepte van wel een meter kan reiken. Voor een beetje voedsel is de plant afhankelijk van bemesting door de keutels van konijnen. Met hun gegraaf zorgen deze dieren ook voor open, dus zanderige plaatsen.
De rupsen van de duinparelmoervlinder ( (Argynnis niobe) en de kleine parelmoervlinder (Issoria lathonia) leven van het duinviooltje. Dit viooltje is dus de waardplant voor deze vlindersoorten. Zij zijn er voor hun voortbestaan zelfs van afhankelijk.
Vandaag waaide het voor de verandering weer eens behoorlijk; weer geen macro-weer dus. Toch kan een snelle sluitertijd op zo'n moment uitkomst brengen. Je hebt dan wel zonlicht nodig om voldoende licht op de bloem te krijgen. Een aantal foto's is duidelijk bewogen. Niet door mij, maar door de wind die de bloem in beweging zette. Ik vind het resultaat op deze foto erg mooi, maar ook hier kunnen smaken verschillen; gelukkig maar weer.
Foto gemaakt op: 10-05-2010
Afmeting: 3024x4032 pixels / 25,6x34,14 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E30
Gebruikte lens: Sigma 150mm/2.8 EX DG Macro APO HSM, FT
Diafragma: 5,6
Focuslengte: 150 mm.
Sluitertijd: 1/400
ISO: 100
Statief: Piepschuimbolletjeszak
Wetenschappelijke naam: Viola curtisii
Ik zal gelijk met de deur in huis vallen en eenieder die mij kent, zal dat beamen: “Ik houd niet van viooltjes!” Tenminste ….. niet van die grote, in mijn ogen, walgelijke kweekgedrochten. Smaken verschillen gelukkig. Ik kijk ook heel weinig naar de televisie, maar soms zie ik wel eens een stukje van zo'n tuinprogramma. De borders, potten en schalen worden volgeplempt met die schreeuwende kweekproducten. Ik snap overigens toch al niet waarom er zoveel planten, zo dicht op elkaar aangeplant moeten worden. Het zal te maken hebben met het eerste effect van de aanleg, maar is volledig overbodig. Planten groeien namelijk vanzelf wel uit en hebben daarvoor ook wat ruimte nodig. Het kost alleen maar dat het barst; pure geldklopperij!
Nu even terug naar het duinviooltje in de Amsterdamse Waterleiding Duinen. Hier houd ik nu eenmaal wel van; de kleine botanische soortjes Deze soort komt, zoals de naam eigenlijk al aangeeft voornamelijk voor in de duinen langs onze kusten. Het zijn pioniersplanten, die het kale zand koloniseren. "The place to be” voor het duinviooltje is droog, zon doorstoofd (bloedheet dus soms), vaak stuivend en vooral voedsel- en humusarm. De plant kan zich hier staande houden door een uitgebreid wortelstelsel, dat tot een diepte van wel een meter kan reiken. Voor een beetje voedsel is de plant afhankelijk van bemesting door de keutels van konijnen. Met hun gegraaf zorgen deze dieren ook voor open, dus zanderige plaatsen.
De rupsen van de duinparelmoervlinder ( (Argynnis niobe) en de kleine parelmoervlinder (Issoria lathonia) leven van het duinviooltje. Dit viooltje is dus de waardplant voor deze vlindersoorten. Zij zijn er voor hun voortbestaan zelfs van afhankelijk.
Vandaag waaide het voor de verandering weer eens behoorlijk; weer geen macro-weer dus. Toch kan een snelle sluitertijd op zo'n moment uitkomst brengen. Je hebt dan wel zonlicht nodig om voldoende licht op de bloem te krijgen. Een aantal foto's is duidelijk bewogen. Niet door mij, maar door de wind die de bloem in beweging zette. Ik vind het resultaat op deze foto erg mooi, maar ook hier kunnen smaken verschillen; gelukkig maar weer.
Foto gemaakt op: 10-05-2010
Afmeting: 3024x4032 pixels / 25,6x34,14 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E30
Gebruikte lens: Sigma 150mm/2.8 EX DG Macro APO HSM, FT
Diafragma: 5,6
Focuslengte: 150 mm.
Sluitertijd: 1/400
ISO: 100
Statief: Piepschuimbolletjeszak
