Fotoalbum » Planten » Zomerklokje, bloemen, bloei, landgoed Elswout
Zomerklokje, bloemen, bloei, landgoed Elswout
Leucojum aestivum
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Zomerklokje, bloemen, bloei, landgoed Elswout
Wetenschappelijke naam: Leucojum aestivum
Dit bolgewas behoort tot de familie van de narcissen en bloeit, in tegenstelling tot wat zijn naam doet vermoeden, niet in de zomer maar in de lente. In het wild is de plant in ons land zeldzaam en deze soort staat dan ook op de rode lijst van beschermde planten. Het zomerklokje houdt van een wat voedselrijkere en nattere bodem. Je kunt de plant zelfs in moerassen aantreffen.
Uit de bol komen tot soms wel veertig centimeter hoge bladeren tevoorschijn. De bloeistengel kan zelfs nog hoger worden, waardoor de totale hoogte van de plant wel tot zestig centimeter op kan lopen. Je kunt dus wel stellen, dat het om een vrij fors bolgewas gaat. De bloemen verschijnen met meestal tussen de twee en zes stuks aan één bloeistengel. Aan het einde van de witte bloembladeren zitten groene vlekjes. Het zomerklokje boeit in april en mei.
In Nederland komt ook het lenteklokje (Leucojum vernum) voor. Dit is een kleinere uitvoering, die eerder bloeit. Al in de loop van de winter, gelijk met of vlak na de bloei van de sneeuwklokjes (Galanthus nivalis), tooit het lenteklokje zich met op sneeuwklokjes gelijkende bloemen. Aan de bloeistengel vind je hier meestal één en soms twee bloemen. Dit is een belangrijk kenmerkend verschil met het zomerklokje, maar ook het verschil in grootte onderscheidt de beide soorten. Het lenteklokje is kleiner maximaal tot ongeveer twintig centimeter hoog.
Beide soorten worden ook tot de stinsenplanten gerekend. Deze zijn door de mens aangeplant en later verwilderd en groeien vaak op buitenplaatsen; de zogenaamde stinsen.
Dit is volgens mij ook de reden, dat het zomerklokje op landgoed Elswout groeit en bloeit. De wind speelde vandaag weer eens parten. Lastig om dan foto's te maken van bungelende bloemen. Zij zijn bijna volcontinu in beweging. Het wit van de bloemen kan dan helpen om het probleem van de bewegingsonscherpte op te lossen. De sluitertijd kan dan namelijk omhoog. Ik heb deze foto gemaakt met een sluitertijd van 1/800 seconde. Daarnaast was het wachten op een spaarzaam moment van minder invloed van de wind. De lichte vlekken in de achtergrond zijn bloemen van een zomerklokje wat iets verder naar achteren stond.
Foto gemaakt op: 31-03-2012
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm; 300 dpi
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Zuiko Digital ED 70-300mm 1:4.0-5.6
Diafragma: 6,3
Focuslengte: 300 mm.
Sluitertijd: 1/800
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Leucojum aestivum
Dit bolgewas behoort tot de familie van de narcissen en bloeit, in tegenstelling tot wat zijn naam doet vermoeden, niet in de zomer maar in de lente. In het wild is de plant in ons land zeldzaam en deze soort staat dan ook op de rode lijst van beschermde planten. Het zomerklokje houdt van een wat voedselrijkere en nattere bodem. Je kunt de plant zelfs in moerassen aantreffen.
Uit de bol komen tot soms wel veertig centimeter hoge bladeren tevoorschijn. De bloeistengel kan zelfs nog hoger worden, waardoor de totale hoogte van de plant wel tot zestig centimeter op kan lopen. Je kunt dus wel stellen, dat het om een vrij fors bolgewas gaat. De bloemen verschijnen met meestal tussen de twee en zes stuks aan één bloeistengel. Aan het einde van de witte bloembladeren zitten groene vlekjes. Het zomerklokje boeit in april en mei.
In Nederland komt ook het lenteklokje (Leucojum vernum) voor. Dit is een kleinere uitvoering, die eerder bloeit. Al in de loop van de winter, gelijk met of vlak na de bloei van de sneeuwklokjes (Galanthus nivalis), tooit het lenteklokje zich met op sneeuwklokjes gelijkende bloemen. Aan de bloeistengel vind je hier meestal één en soms twee bloemen. Dit is een belangrijk kenmerkend verschil met het zomerklokje, maar ook het verschil in grootte onderscheidt de beide soorten. Het lenteklokje is kleiner maximaal tot ongeveer twintig centimeter hoog.
Beide soorten worden ook tot de stinsenplanten gerekend. Deze zijn door de mens aangeplant en later verwilderd en groeien vaak op buitenplaatsen; de zogenaamde stinsen.
Dit is volgens mij ook de reden, dat het zomerklokje op landgoed Elswout groeit en bloeit. De wind speelde vandaag weer eens parten. Lastig om dan foto's te maken van bungelende bloemen. Zij zijn bijna volcontinu in beweging. Het wit van de bloemen kan dan helpen om het probleem van de bewegingsonscherpte op te lossen. De sluitertijd kan dan namelijk omhoog. Ik heb deze foto gemaakt met een sluitertijd van 1/800 seconde. Daarnaast was het wachten op een spaarzaam moment van minder invloed van de wind. De lichte vlekken in de achtergrond zijn bloemen van een zomerklokje wat iets verder naar achteren stond.
Foto gemaakt op: 31-03-2012
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm; 300 dpi
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Zuiko Digital ED 70-300mm 1:4.0-5.6
Diafragma: 6,3
Focuslengte: 300 mm.
Sluitertijd: 1/800
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
