Fotoalbum » Paddenstoelen » Groene knolamaniet, jong exemplaar, tussen dor blad, Landgoed Elswout
Groene knolamaniet, jong exemplaar, tussen dor blad, Landgoed Elswout
Amanita phalloides
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Groene knolamaniet, jong exemplaar, tussen dor blad, Landgoed Elswout
Wetenschappelijke naam: Amanita phalloides
Waarschuwing:
Het juist determineren van paddenstoelen is soms een lastig karwei. De namen van paddenstoelen gebruikt op deze site geven geen garantie op de juistheid van de determinatie. Vergissingen zijn mogelijk en kunnen soms verstrekkende gevolgen hebben!!!
De vliegenzwam (Amanita muscaria) is berucht om zijn giftigheid. Eigenlijk zou de groene knolamaniet, een naast familielid overigens, veel beruchter moeten zijn. Deze paddenstoel is waarschijnlijk wel de meest giftigste soort van ons land en met meest giftigste bedoel ik dan ook dodelijk. Na het eten van deze paddenstoel word je, volgens de informatie die ik hierover kan vinden, behoorlijk ziek. Een vrij lange periode kan er sprake zijn van braken en diarree, waarbij het slachtoffer ook veel last heeft van pijn in de onderbuik. Dit kan dagen aanhouden. Na een tijdje lijk je weer op te knappen en vervolgens begeven allerlei organen zoals: lever en nieren het. Dit dan dus mogelijk met de dood tot gevolg. Bij snelle onderkenning van deze vergiftiging zou er nog kans zijn op herstel (informatie: Paddenstoelen van West-Europa van Roger Phillips, Spectrum natuurgidsen). Jaarlijks overlijden wereldwijd mensen door het plukken en het daarna eten van giftige paddenstoelen. In verschillende stadia zijn sommige soorten paddenstoelen soms moeilijk te onderscheiden van elkaar. Er zijn zelfs soorten die in het ene stadium eetbaar zijn en in het volgende stadium giftig of misschien wel andersom. Het plukken en eten van paddenstoelen kan dus fatale gevolgen hebben. Lekker laten staan dus! Ik heb het al eerder geschreven: Een ander heeft er dan ook nog kijkplezier van. Bovendien vervullen de schimmels, waarvan de paddenstoelen de vruchtlichamen zijn, een belangrijke functie in het ecosysteem.
Op het landgoed Elswout trof ik vandaag deze jonge groene knolamaniet aan. De uit het duivelsei opkomende paddenstoel duwt het dorre beukenblad omhoog om voor zichzelf ruimte te maken. Later zal de steel in de lengte groeien en de hoed zich verder ontvouwen. Aan de onderzijde van de hoed worden dan de plaatjes zichtbaar, want de groene knolamaniet behoort tot de plaatjeszwammen. Als de sporen rijp zijn vallen deze uit de hoed en de wind zal deze “zaadjes” dan meevoeren en op die manier verspreiden. Op andere geschikte plekken zullen in de toekomst ook groene knolamanieten kunnen verschijnen. Je kunt ze vinden in gemengde loofbossen en heel graag onder eiken.
Het witte vlies op de hoed is een deel van het velum; een vlies dat de jonge paddenstoel omhult en beschermt.
Foto gemaakt op: 17-08-2011
Afmeting: 4032x2688 pixels / 34,14x22,76 cm; 300 dpi
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E30
Gebruikte lens: Sigma 150mm/2.8 EX DG Macro APO HSM, FT
Diafragma: 13
Focuslengte: 150 mm.
Sluitertijd: 1/13
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Amanita phalloides
Waarschuwing:
Het juist determineren van paddenstoelen is soms een lastig karwei. De namen van paddenstoelen gebruikt op deze site geven geen garantie op de juistheid van de determinatie. Vergissingen zijn mogelijk en kunnen soms verstrekkende gevolgen hebben!!!
De vliegenzwam (Amanita muscaria) is berucht om zijn giftigheid. Eigenlijk zou de groene knolamaniet, een naast familielid overigens, veel beruchter moeten zijn. Deze paddenstoel is waarschijnlijk wel de meest giftigste soort van ons land en met meest giftigste bedoel ik dan ook dodelijk. Na het eten van deze paddenstoel word je, volgens de informatie die ik hierover kan vinden, behoorlijk ziek. Een vrij lange periode kan er sprake zijn van braken en diarree, waarbij het slachtoffer ook veel last heeft van pijn in de onderbuik. Dit kan dagen aanhouden. Na een tijdje lijk je weer op te knappen en vervolgens begeven allerlei organen zoals: lever en nieren het. Dit dan dus mogelijk met de dood tot gevolg. Bij snelle onderkenning van deze vergiftiging zou er nog kans zijn op herstel (informatie: Paddenstoelen van West-Europa van Roger Phillips, Spectrum natuurgidsen). Jaarlijks overlijden wereldwijd mensen door het plukken en het daarna eten van giftige paddenstoelen. In verschillende stadia zijn sommige soorten paddenstoelen soms moeilijk te onderscheiden van elkaar. Er zijn zelfs soorten die in het ene stadium eetbaar zijn en in het volgende stadium giftig of misschien wel andersom. Het plukken en eten van paddenstoelen kan dus fatale gevolgen hebben. Lekker laten staan dus! Ik heb het al eerder geschreven: Een ander heeft er dan ook nog kijkplezier van. Bovendien vervullen de schimmels, waarvan de paddenstoelen de vruchtlichamen zijn, een belangrijke functie in het ecosysteem.
Op het landgoed Elswout trof ik vandaag deze jonge groene knolamaniet aan. De uit het duivelsei opkomende paddenstoel duwt het dorre beukenblad omhoog om voor zichzelf ruimte te maken. Later zal de steel in de lengte groeien en de hoed zich verder ontvouwen. Aan de onderzijde van de hoed worden dan de plaatjes zichtbaar, want de groene knolamaniet behoort tot de plaatjeszwammen. Als de sporen rijp zijn vallen deze uit de hoed en de wind zal deze “zaadjes” dan meevoeren en op die manier verspreiden. Op andere geschikte plekken zullen in de toekomst ook groene knolamanieten kunnen verschijnen. Je kunt ze vinden in gemengde loofbossen en heel graag onder eiken.
Het witte vlies op de hoed is een deel van het velum; een vlies dat de jonge paddenstoel omhult en beschermt.
Foto gemaakt op: 17-08-2011
Afmeting: 4032x2688 pixels / 34,14x22,76 cm; 300 dpi
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E30
Gebruikte lens: Sigma 150mm/2.8 EX DG Macro APO HSM, FT
Diafragma: 13
Focuslengte: 150 mm.
Sluitertijd: 1/13
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
