Fotoalbum » Planten » Boshyacint, bloemen, bloei, blauw, bokeh, Hallerbos
Boshyacint, bloemen, bloei, blauw, bokeh, Hallerbos
Scilla non-scripta
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Boshyacint, bloemen, bloei, blauw, bokeh, Hallerbos
Wetenschappelijke naam: Scilla non-scripta
Wat is dit toch een heerlijk bolgewasje; de boshyacint. Jaarlijks weerkerend op dezelfde standplaats en daar, in het geval van het Hallerbos, een publiekstrekker in optima forma. De geur, die verspreid wordt door vele duizenden bloemen, is overweldigend; een geurherinnering voor het leven.
Op deze dag gestart met een mystieke sfeer dankzij de aanwezige mist tijdens de wreed vroege uren. Later brak de zon steeds meer en meer door en werd het licht natuurlijk anders. In de loop van de ochtend ging de fotografie over van meer landschap naar meer detail.
Ondanks de grote hoeveelheid bloemen van de boshyacint was het soms nog wel lastig om een compositie te vinden die geheel naar mijn zin was. Er zijn dan ook vele foto's “geschoten”.
In de loop van de ochtend hoorden wij de boswachter aan andere bezoekers vertellen, dat de boshyacint voor zijn groei en bloei zodanig veel energie gebruikt, dat de ondergrondse bol geheel verdwijnt. Als de plant dan vertrapt wordt, kan deze het blad niet meer gebruiken om een nieuwe voedselvoorraad op te slaan in een nieuw te vormen bol. Op die plek zal dus geen boshyacint meer terugkomen. Om die reden waren dan ook verschillende paden niet toegankelijk. Men hoopt, dat het tapijt van boshyacinten zich langs deze paden dan weer kan herstellen.
Het was weer zo'n dag met “luie fotografie”, zo moet het tenminste overkomen voor voorbijgangers. Hier waren er overigens ook genoeg van; men wilde de sfeer blijkbaar niet missen. Voor de details moest ik regelmatig languit op de bosbodem plaatsnemen. Plat op de buik of op de rug en dan weer liggend op de zij mijn foto's maken. Een luizenleventje moet menigeen gedacht hebben. Het ware gevoel ligt ergens in het midden. Natuurlijk is het voor mij zeer ontspannend om met deze hobby bezig te zijn. Tijdens het fotograferen is het toch wel even goed nadenken en vooral ook inschatten welke instellingen het gewenste effect zullen gaan geven. Het is echt geweldig om zo met de hobby aan het werk te zijn. Ik zeg thuis ook vaak, dat ik aan het werk ga en dan wordt er steevast smalend om gelachen en vooral: “VEEL PLEZIER!”, gezegd.
Ik heb voor deze foto gebruik gemaakt van de Sigma 50-500 mm. lens. Ik wilde per se deze bloemen goed in beeld hebben en daarbij de achtergrond laten meedoen in de vorm van wazige herhalingen van de bloemen en ook het lichteffect in de bokeh.
Voor mij is dit een geslaagde poging om het vooropgestelde doel te bereiken. Ik hoop, dat de foto jullie net zo zal aanspreken.
Foto gemaakt op: 12-04-2014
Afmeting: 3585x2390 pixels / 30,35x20,24 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 6,3
Focuslengte: 363 mm.
Sluitertijd: 1/125
ISO: 100
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Scilla non-scripta
Wat is dit toch een heerlijk bolgewasje; de boshyacint. Jaarlijks weerkerend op dezelfde standplaats en daar, in het geval van het Hallerbos, een publiekstrekker in optima forma. De geur, die verspreid wordt door vele duizenden bloemen, is overweldigend; een geurherinnering voor het leven.
Op deze dag gestart met een mystieke sfeer dankzij de aanwezige mist tijdens de wreed vroege uren. Later brak de zon steeds meer en meer door en werd het licht natuurlijk anders. In de loop van de ochtend ging de fotografie over van meer landschap naar meer detail.
Ondanks de grote hoeveelheid bloemen van de boshyacint was het soms nog wel lastig om een compositie te vinden die geheel naar mijn zin was. Er zijn dan ook vele foto's “geschoten”.
In de loop van de ochtend hoorden wij de boswachter aan andere bezoekers vertellen, dat de boshyacint voor zijn groei en bloei zodanig veel energie gebruikt, dat de ondergrondse bol geheel verdwijnt. Als de plant dan vertrapt wordt, kan deze het blad niet meer gebruiken om een nieuwe voedselvoorraad op te slaan in een nieuw te vormen bol. Op die plek zal dus geen boshyacint meer terugkomen. Om die reden waren dan ook verschillende paden niet toegankelijk. Men hoopt, dat het tapijt van boshyacinten zich langs deze paden dan weer kan herstellen.
Het was weer zo'n dag met “luie fotografie”, zo moet het tenminste overkomen voor voorbijgangers. Hier waren er overigens ook genoeg van; men wilde de sfeer blijkbaar niet missen. Voor de details moest ik regelmatig languit op de bosbodem plaatsnemen. Plat op de buik of op de rug en dan weer liggend op de zij mijn foto's maken. Een luizenleventje moet menigeen gedacht hebben. Het ware gevoel ligt ergens in het midden. Natuurlijk is het voor mij zeer ontspannend om met deze hobby bezig te zijn. Tijdens het fotograferen is het toch wel even goed nadenken en vooral ook inschatten welke instellingen het gewenste effect zullen gaan geven. Het is echt geweldig om zo met de hobby aan het werk te zijn. Ik zeg thuis ook vaak, dat ik aan het werk ga en dan wordt er steevast smalend om gelachen en vooral: “VEEL PLEZIER!”, gezegd.
Ik heb voor deze foto gebruik gemaakt van de Sigma 50-500 mm. lens. Ik wilde per se deze bloemen goed in beeld hebben en daarbij de achtergrond laten meedoen in de vorm van wazige herhalingen van de bloemen en ook het lichteffect in de bokeh.
Voor mij is dit een geslaagde poging om het vooropgestelde doel te bereiken. Ik hoop, dat de foto jullie net zo zal aanspreken.
Foto gemaakt op: 12-04-2014
Afmeting: 3585x2390 pixels / 30,35x20,24 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 6,3
Focuslengte: 363 mm.
Sluitertijd: 1/125
ISO: 100
Statief: Manfrotto tripod
