Fotoalbum » Vogels » Roodborsttapuit, man, op meidoorn, Noordhollands Duinreservaat Castricum
Roodborsttapuit, man, op meidoorn, Noordhollands Duinreservaat Castricum
Saxicola torquata
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Roodborsttapuit, man, op meidoorn, Noordhollands Duinreservaat Castricum
Wetenschappelijke naam: Saxicola torquata
Het moet eens meezitten. Een tijdlang in twee observatiehutten gezeten met nauwelijks iets bijzonders te zien, laat staan te fotograferen. Uiteindelijk op de weg terug zat deze roodborsttapuit, een man, op de kale uiteinden van meidoorntakken. Ik stopte en keek of deze zangvogel wilde blijven zitten. Ja, warempel ….. een fotomodel. Totdat ik klaar was met het in gereedheid brengen van mijn statief en camera. Ik doe dat, als het om levende onderwerpen gaat, meestal met mijn rug naar de vogel of het dier toe. Zo ook nu, maar toen ik mij daarna voorzichtig omdraaide was de roodborsttapuit in geen velden of wegen meer te bekennen. Dus inschuiven maar weer die hap!
Nog voordat ik hiermee begon meldde zich op dezelfde struik een geringde fitis met een snavel vol rupsen; jongen in het nest dus. Deze liet zich wel op de kiek zetten, maar vertrok weer en vlak daarna keerde de roodborsttapuit op deze struik terug. Ik mocht hem toen wel vastlleggen en heb verschillende foto's kunnen maken. Ik kon hem zelfs tot betrekkelijk dichtbij benaderen. Een heerlijk ogenblik, wat zich zomaar uit het niets opdiende.
Roodborsttapuiten houden van half open landschappen met verspreide boompjes en struiken. Het mag er zelfs behoorlijk droog zijn. Heidevelden, duinen en zanderige cultuurlandschappen behoren tot hun biotoop.
In het najaar trekt het gros van deze zangers weg naar Zuid-Europa, dus niet over een lange afstand. Dit stelt ze in staat om in ons land vaak twee legsels groot te brengen.
Het mannetje zingt meestal vanaf de top van een struik, maar kan ook in een zangvlucht waargenomen worden. Het vrouwtje is minder spectaculair getekend en gekleurd.
Het voedsel van de roodborsttapuit bestaat uit insecten.
Een familielid is het paapje (Saxicola rubetra), die in Nederland op de rode lijst staat. Voor de roodborsttapuit geldt deze vermelding niet.
Deze ontmoeting maakte, ondanks de wind, een heleboel goed en zo zit het dan plotseling weer eens mee. De beweging door de wind heb ik kunnen ondervangen door een sluitertijd van 1/640 sec. Dit dankzij het mooie licht van achter de rug.
Foto gemaakt op: 02-06-2010
Afmeting: 3432x2574 pixels / 29,06x21,79 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 6,3
Focuslengte: 500 mm.
Sluitertijd: 1/640
ISO: 100
Statief: Manfrotto tripod
N.B. De foto is bijgesneden!
Wetenschappelijke naam: Saxicola torquata
Het moet eens meezitten. Een tijdlang in twee observatiehutten gezeten met nauwelijks iets bijzonders te zien, laat staan te fotograferen. Uiteindelijk op de weg terug zat deze roodborsttapuit, een man, op de kale uiteinden van meidoorntakken. Ik stopte en keek of deze zangvogel wilde blijven zitten. Ja, warempel ….. een fotomodel. Totdat ik klaar was met het in gereedheid brengen van mijn statief en camera. Ik doe dat, als het om levende onderwerpen gaat, meestal met mijn rug naar de vogel of het dier toe. Zo ook nu, maar toen ik mij daarna voorzichtig omdraaide was de roodborsttapuit in geen velden of wegen meer te bekennen. Dus inschuiven maar weer die hap!
Nog voordat ik hiermee begon meldde zich op dezelfde struik een geringde fitis met een snavel vol rupsen; jongen in het nest dus. Deze liet zich wel op de kiek zetten, maar vertrok weer en vlak daarna keerde de roodborsttapuit op deze struik terug. Ik mocht hem toen wel vastlleggen en heb verschillende foto's kunnen maken. Ik kon hem zelfs tot betrekkelijk dichtbij benaderen. Een heerlijk ogenblik, wat zich zomaar uit het niets opdiende.
Roodborsttapuiten houden van half open landschappen met verspreide boompjes en struiken. Het mag er zelfs behoorlijk droog zijn. Heidevelden, duinen en zanderige cultuurlandschappen behoren tot hun biotoop.
In het najaar trekt het gros van deze zangers weg naar Zuid-Europa, dus niet over een lange afstand. Dit stelt ze in staat om in ons land vaak twee legsels groot te brengen.
Het mannetje zingt meestal vanaf de top van een struik, maar kan ook in een zangvlucht waargenomen worden. Het vrouwtje is minder spectaculair getekend en gekleurd.
Het voedsel van de roodborsttapuit bestaat uit insecten.
Een familielid is het paapje (Saxicola rubetra), die in Nederland op de rode lijst staat. Voor de roodborsttapuit geldt deze vermelding niet.
Deze ontmoeting maakte, ondanks de wind, een heleboel goed en zo zit het dan plotseling weer eens mee. De beweging door de wind heb ik kunnen ondervangen door een sluitertijd van 1/640 sec. Dit dankzij het mooie licht van achter de rug.
Foto gemaakt op: 02-06-2010
Afmeting: 3432x2574 pixels / 29,06x21,79 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 6,3
Focuslengte: 500 mm.
Sluitertijd: 1/640
ISO: 100
Statief: Manfrotto tripod
N.B. De foto is bijgesneden!
