Fotoalbum » Landschap » Beuken, in en om een dal, herfstsfeer, herfst, Noordhollands Duinreservaat, Castricum

Beuken, in en om een dal, Noordhollands Duinreservaat, Castricum
Wetenschappelijke naam: Fagus sylvatica

Sommige plekken maken bij een toevallige ontmoeting een zodanige indruk, dat je er zeker nog eens naar terug wilt keren. Dit stukje duinbos is zo'n stek! Vorig jaar tijdens een herfstwandeling stuitte ik op deze beuken in en rond een dalletje in de binnenduinrand bij Castricum. Het vroege herfstlicht, lekker zonnig, en het oranje-bruin verkleurde herfstblad aan de beuken en op de bosbodem gaven een warm oranje schijnsel, waardoor de gehele plek in een schitterende oranje lichtgloed op mijn netvlies geëtst werd. Door het gebrek aan de juiste lens, op dat moment tenminste, kon ik niet de juiste foto maken. Een fotograaf “reist” nu eenmaal graag licht en heeft daarvan dan ook vaak direct spijt. Die, in mijn ogen perfecte sfeer, hoopte ik vandaag ook weer aan te treffen. Nee dus; het licht deed niet echt geweldig mee en de bomen waren qua verkleuring nog niet zo ver als de vorige herfst.
De plek is, als het om de compositie gaat, gewoonweg af. Glooiingen en mooi gevormde beuken vormen samen een erg mooi beeld. Ik wilde er toch nu alvast opnames van maken en besloot toch maar om nog wat betere lichtomstandigheden af te wachten. De zon liet zich af en toe wel zien, maar wilde niet echt excelleren. Voor deze opname is dat misschien eigenlijk ook wel zo goed geweest.
De rust, die ik ervoer bij mijn betrekkelijk korte verblijf op deze plek, werd af en toe verstoord door mountain-bikers. Ieder mens heeft het recht om zijn of haar hobby uit te oefenen, dus ook de mountain-bikers. Niets mis mee, zou je zo zeggen. Deze groep fietsers heeft in het Noordhollands Duinreservaat het recht gekregen om op vele paden in het terrein van zonsopkomst tot 10,30 u. te mogen fietsen. Ook hiervoor kan ik nog begrip opbrengen. Maar dat men (de goeden lijden helaas onder de slechten) in groten getale van de paden af moet wijken en dwars door het terrein meent te mogen scheuren, ik kan hier geen begrip voor opbrengen. Deze hobby-fietsers begrijpen blijkbaar niet hoeveel schade men aan de natuur toebrengt. Dwars door behoorlijk kwetsbare stukjes natuur laten zijn hun bandensporen achter. Zelfs voor hen verboden paden worden massaal bereden. Andere fietsers menen daardoor dezelfde sporen te mogen of te kunnen volgen. Binnen afzienbare tijd zijn waardevolle landschapjes verworden tot uitgebreide “fietspaden”. Voor de liefhebber van unieke landschapselementen resten dan nog slechts plat gewalste fietsbanen, waar zelfs oude bomen met hun uitgebreide wortelgestel het moeilijk hebben om stand te houden.
Ik hoop, dat dit lot aan deze plek voorbij zal gaan, maar de aantallen in overtreding zijnde mountain-bikers die mij op vandaag op deze plek voorbij raasden, doen mij het ergste vrezen. Het bochtige, volgens mij verder uitdagende, pad werd meermaals afgesneden en dwars door het dal met de beuken werd de route ingekort. Hoe sportief kun je de uitdaging zoeken??? Dit beukendalletje zal ik blijven volgen en fotograferen en ik hoop hier nog lang mooie foto's te kunnen blijven maken.


Foto gemaakt op:     26-10-2012
Afmeting:        3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden:        tiff / jpeg
Camera:         Olympus E3
Gebruikte lens:    Zuiko 14-45 mm., four-thirds
Diafragma:        22
Focuslengte:        37 mm.
Sluitertijd:        3,2 s
ISO:            200
Statief:        Manfrotto tripod