Fotoalbum » Pootafdrukken van een reiger, in de sneeuw op het ijs, Zwanenwater
Pootafdrukken van een reiger, in de sneeuw op het ijs, Zwanenwater
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Pootafdrukken van een reiger, in de sneeuw op het ijs, Zwanenwater
De afgelopen week las ik in de krant, dat een inbreker was opgepakt. De politie had, na de inbraken in twee panden, de sporen van de fiets van de dader door de sneeuw simpelweg gevolgd en kon de crimineel zodoende snel van zijn bed lichten.
De sneeuw maakt veel, van wat anders verborgen blijft, zichtbaar. Niet alleen wij mensen laten onze afdrukken achter, maar ditzelfde geldt natuurlijk ook voor dieren. Voor kenners van sporen is het een fantastische winter, want je kunt nu bijna onomstotelijk vaststellen of een bepaald dier in een gebied aanwezig is.
Langs de vlonders naar de drijvende hut in het eerste meer van het Zwanenwater was een deel van het ijs bedekt met een dun laagje sneeuw. Een blauwe reiger (Ardea cinerea) of misschien wel een roerdomp (Botaurus stellaris), die heb ik vandaag in dit gebied ook gezien, heeft hier heel bedachtzaam naar een prooi gezocht. De bovenste prenten op de foto gaan naar rechts en de onderste gaan naar links. Er is dus heen en terug gelopen en de passen waren ook niet zo groot; vandaar mijn conclusie: bedachtzaam. Reigerachtigen zijn altijd erg behoedzaam, als zij tenminste op jacht zijn. De minste of geringste trilling kan voor een prooidier al een reden zijn om te vluchten en het gevaar niet af te wachten. Het waren ook grote pootafdrukken; dit valt overigens minder op op de foto. Zonder het gebruik van een meetinstrument schat ik de totale lengte van voor- naar achtertenen om en nabij de tien centimeter. Ik denk hierdoor, dat het aannemelijker is dat een reiger hier op strooptocht is geweest. Zonder echte waarneming blijft het natuurlijk wel gissen. Een beetje forensisch werk in het Zwanenwater dus eigenlijk. Zo te zien is er de afgelopen nacht wat lichte korrelsneeuw gevallen. De heimelijke bezoek(st)er is dus gisteren op de plaats delict geweest. Nu is plaats delict een totaal verkeerd woord in dit geval. Een dier, wat zijn voedsel zoekt in de vrije natuur en daarbij regulerend optreedt, kan natuurlijk geen misdaad in de tenen (schoenen gaan nu eenmaal niet op) geschoven worden. Het blijft een kwestie van eten en, als een dier tenminste niet oplet, gegeten worden. De normale gang van zaken in de natuur.
Foto gemaakt op: 13-02-2010
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 6,3
Focuslengte: 50 mm.
Sluitertijd: 1/80
ISO: 100
Statief: Manfrotto tripod
De afgelopen week las ik in de krant, dat een inbreker was opgepakt. De politie had, na de inbraken in twee panden, de sporen van de fiets van de dader door de sneeuw simpelweg gevolgd en kon de crimineel zodoende snel van zijn bed lichten.
De sneeuw maakt veel, van wat anders verborgen blijft, zichtbaar. Niet alleen wij mensen laten onze afdrukken achter, maar ditzelfde geldt natuurlijk ook voor dieren. Voor kenners van sporen is het een fantastische winter, want je kunt nu bijna onomstotelijk vaststellen of een bepaald dier in een gebied aanwezig is.
Langs de vlonders naar de drijvende hut in het eerste meer van het Zwanenwater was een deel van het ijs bedekt met een dun laagje sneeuw. Een blauwe reiger (Ardea cinerea) of misschien wel een roerdomp (Botaurus stellaris), die heb ik vandaag in dit gebied ook gezien, heeft hier heel bedachtzaam naar een prooi gezocht. De bovenste prenten op de foto gaan naar rechts en de onderste gaan naar links. Er is dus heen en terug gelopen en de passen waren ook niet zo groot; vandaar mijn conclusie: bedachtzaam. Reigerachtigen zijn altijd erg behoedzaam, als zij tenminste op jacht zijn. De minste of geringste trilling kan voor een prooidier al een reden zijn om te vluchten en het gevaar niet af te wachten. Het waren ook grote pootafdrukken; dit valt overigens minder op op de foto. Zonder het gebruik van een meetinstrument schat ik de totale lengte van voor- naar achtertenen om en nabij de tien centimeter. Ik denk hierdoor, dat het aannemelijker is dat een reiger hier op strooptocht is geweest. Zonder echte waarneming blijft het natuurlijk wel gissen. Een beetje forensisch werk in het Zwanenwater dus eigenlijk. Zo te zien is er de afgelopen nacht wat lichte korrelsneeuw gevallen. De heimelijke bezoek(st)er is dus gisteren op de plaats delict geweest. Nu is plaats delict een totaal verkeerd woord in dit geval. Een dier, wat zijn voedsel zoekt in de vrije natuur en daarbij regulerend optreedt, kan natuurlijk geen misdaad in de tenen (schoenen gaan nu eenmaal niet op) geschoven worden. Het blijft een kwestie van eten en, als een dier tenminste niet oplet, gegeten worden. De normale gang van zaken in de natuur.
Foto gemaakt op: 13-02-2010
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 6,3
Focuslengte: 50 mm.
Sluitertijd: 1/80
ISO: 100
Statief: Manfrotto tripod
