Fotoalbum » Blauwe zeedistel, detail bloemen, stampers, De Kerf, Schoorl

Blauwe zeedistel, detail bloemen, stampers, De Kerf, Schoorl
Wetenschappelijke naam: Eryngium maritimum

De blauwe zeedistel is een beschermde plant in ons land. Dit maar om even met de deur in huis te vallen. Afblijven dus, want deze status krijgen planten en dieren natuurlijk niet zo maar. In de kuststrook komt deze plant best wel algemeen voor, maar door de eisen, die de plant aan zijn habitat stelt, kan de zeedistel ook niet op andere plaatsen groeien. Het gaat hierbij om een tweejarige tot vaste plant, die 30 tot 60 centimeter hoog kan worden. Net als alle andere distels heeft ook de blauwe zeedistel stekelige bladeren. Eigenlijk is dit een signaal voor dieren: “Je moet mij niet eten!”, want je bezeert jezelf. De wortels van deze plant reiken soms wel tot één meter diepte. Hierdoor kan de zeedistel op schijnbaar droge gronden overleven. Het stugge blad beperkt ook de verdamping, wat natuurlijk meehelpt om het verlies van vocht door het blad te verminderen. De bodem mag matig voedselrijk tot voedselrijk zijn.
De zeedistel is een echte kustbewoner en kan zich vestigen in zandduinen, tussen grind of zelfs op een rotskust. Het milieu mag brak zijn. Het zoute zeewater, maar ook de zoute spray zal de plant niet zoveel deren. Hierdoor past deze plant prima tussen de groep van zouttolerante planten.
In De Kerf bij Schoorl is, na het doorgraven van de duinenrij van de zeereep, de vallei regelmatig overstroomd geweest door zeewater. Als gevolg hiervan is een vegetatie ontstaan die typerend is voor een brak milieu. De natuur is op dit moment druk doende om de duinenrij weer te herstellen. Het lijkt er dan ook op, dat de zee niet zomaar meer de vallei in kan stromen. Misschien dat bij een echt vliegende storm uit het noordwesten het zeewater nog over het nieuw ontstane lage duin kan spoelen. De vallei blijft echter wel vochtig, maar zal steeds verder verzoeten door zoet water wat in de bodem op zout water drijft. Het zoute water bevindt zich dus dieper ondergronds. Tenzij er aan deze situatie iets verandert, zal de zoutminnende vegetatie steeds meer terrein verliezen.
De bloemen van de zeedistel staan in een bloemhoofdje, dat als het ware gedragen wordt door de kelkbladen die voorzien zijn van een lange stekel. De bloemen zijn blauw van kleur, maar kunnen soms ook meer naar wit neigen. De bloemen verschijnen vanaf juni  en zijn soms tot in september nog te zien. Deze foto toont een detail van de bloemen. Door het grote diafragma heb ik de scherptediepte heel erg beperkt, waardoor een deel van de stampers nog binnen het scherptebereik is gekomen. Er is, vind ik tenminste, op deze manier wel een heel apart beeld ontstaan. Hoe je de foto ook maakt; de blauwe zeedistel is op vele manieren fotogeniek.

Foto gemaakt op:     24-08-2013
Afmeting:        4032x3024 pixels / 34,14x25,6 cm; 300 dpi
Bestanden:        tiff / jpeg
Camera:         Olympus E30
Gebruikte lens:    Sigma 150mm/2.8 EX DG Macro APO HSM, FT
Diafragma:        2,8
Focuslengte:        150 mm.
Sluitertijd:        1/250
ISO:            200
Statief:        Manfrotto tripod