Fotoalbum » Bomen » Klimhortensia en Sorbus vilmorinii, blad in herfstkleuren, in de achtertuin.
Klimhortensia en Sorbus vilmorinii, blad in herfstkleuren, in de achtertuin.
Hydrangea anomala ssp. petiolaris en Sorbus vilmorinii
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Klimhortensia en Sorbus vilmorinii, blad in herfstkleuren, in de achtertuin.
Wetenschappelijke namen: Hydrangea anomala ssp. petiolaris en Sorbus vilmorinii
Ik miste al enige jaren een boom in mij n tuin. Vogels gebruiken een boom als aanvliegpunt, uitzichtpunt en ook om middels hun gezang aan soortgenoten te laten weten: “Dit is mijn territorium, dus hoepel op!” De oppervlakte van mijn lapje grond is helaas niet zo groot; een boom moet daarom een afmeting op schaal hebben. Uiteindelijk ben ik uitgekomen op de Sorbus vilmorinii. Een kleine opgaande boom, die er heel wat jaren over doet om een hoogte van negen tot twaalf meter te bereiken. Erg breed wordt de boom ook niet. Sierwaarde heeft deze lijsterbes zeer zeker wel: mooi donkergroen varenachtig, samengestelde bladeren, witte bloemen in mei en juni en wit-roze bessen aan het einde van de zomer. In de herfst verkleurt het blad, voordat het valt, prachtig in een brons-rode kleur.
De boom komt oorspronkelijk uit West-China en is erg winterhard. Aan het begin van de negentiende eeuw werd deze boom in Europa geïntroduceerd. In het Engels wordt deze lijsterbes Chinese mountain ash genoemd; vrij vertaald dus: Chinese berglijsterbes.
Onze buren hebben aan hun kant van de scheidingsmuur een klimhortensia geplant. Door openingen in ingemetselde patioblokken “meldt” deze klimplant zich ook aan onze kant van de muur en bindt hier de strijd aan met de klimop (Hedera helix). Ik laat dat maar lekker zo gaan, want er heeft zich in de loop der jaren een mooie groene wand gevormd. De klimhortensia groeit van nature in Japan en Noord-Oost Azië. Hier bestormt deze klimmer met zijn hechtwortels bomen en rotsen. Muren worden door deze hechtwortels echter niet aangetast. Pas aangeplant zal de tuinier deze klimplant moeten geleiden. Pas na twee of drie jaren klimt de plant op eigen kracht. Een andere toepassing is die van bodembedekker, maar dan wel op een plaats in de halfschaduw of schaduw. Ook een muur op het noorden kan dus bedekt worden door de klimhortensia.
In de zomer, van juni tot in september, tooit deze klimplant zich met schermen witte bloemen. De buitenste bloemen zijn steriel en groot; de bloemen in het centrum van het scherm zijn klein en fertiel.
Net als de klimop is ook deze klimmer goed te snoeien; alleen zal de bloei na een forse snoei in de volgende één of twee jaren duidelijk minder zijn.
Nu de herfst onmiskenbaar zijn intrede heeft gedaan verkleuren de bladeren in een rap tempo. Een aantal al afgeschudde rood verkleurde blaadjes van de lijsterbes heeft een zachte landingsplek op het geel verkleurde en ook aan de randen aangevreten blad van de klimhortensia gevonden. Wind of regen, maar mogelijk ook het vallen van dit gele blad zal ervoor zorgen dat de kleine blaadjes pas in tweede instantie op de grond terecht komen om daar door de bodemorganismen omgezet te worden in voedsel voor de boom. Op deze manier gaat er dus eigenlijk niets verloren.
Foto gemaakt op: 31-10-2010
Afmeting: 3024x4032 pixels / 25,6x34,14 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E30
Gebruikte lens: Sigma 150mm/2.8 EX DG Macro APO HSM, FT
Diafragma: 10
Focuslengte: 150 mm.
Sluitertijd: 1/4
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke namen: Hydrangea anomala ssp. petiolaris en Sorbus vilmorinii
Ik miste al enige jaren een boom in mij n tuin. Vogels gebruiken een boom als aanvliegpunt, uitzichtpunt en ook om middels hun gezang aan soortgenoten te laten weten: “Dit is mijn territorium, dus hoepel op!” De oppervlakte van mijn lapje grond is helaas niet zo groot; een boom moet daarom een afmeting op schaal hebben. Uiteindelijk ben ik uitgekomen op de Sorbus vilmorinii. Een kleine opgaande boom, die er heel wat jaren over doet om een hoogte van negen tot twaalf meter te bereiken. Erg breed wordt de boom ook niet. Sierwaarde heeft deze lijsterbes zeer zeker wel: mooi donkergroen varenachtig, samengestelde bladeren, witte bloemen in mei en juni en wit-roze bessen aan het einde van de zomer. In de herfst verkleurt het blad, voordat het valt, prachtig in een brons-rode kleur.
De boom komt oorspronkelijk uit West-China en is erg winterhard. Aan het begin van de negentiende eeuw werd deze boom in Europa geïntroduceerd. In het Engels wordt deze lijsterbes Chinese mountain ash genoemd; vrij vertaald dus: Chinese berglijsterbes.
Onze buren hebben aan hun kant van de scheidingsmuur een klimhortensia geplant. Door openingen in ingemetselde patioblokken “meldt” deze klimplant zich ook aan onze kant van de muur en bindt hier de strijd aan met de klimop (Hedera helix). Ik laat dat maar lekker zo gaan, want er heeft zich in de loop der jaren een mooie groene wand gevormd. De klimhortensia groeit van nature in Japan en Noord-Oost Azië. Hier bestormt deze klimmer met zijn hechtwortels bomen en rotsen. Muren worden door deze hechtwortels echter niet aangetast. Pas aangeplant zal de tuinier deze klimplant moeten geleiden. Pas na twee of drie jaren klimt de plant op eigen kracht. Een andere toepassing is die van bodembedekker, maar dan wel op een plaats in de halfschaduw of schaduw. Ook een muur op het noorden kan dus bedekt worden door de klimhortensia.
In de zomer, van juni tot in september, tooit deze klimplant zich met schermen witte bloemen. De buitenste bloemen zijn steriel en groot; de bloemen in het centrum van het scherm zijn klein en fertiel.
Net als de klimop is ook deze klimmer goed te snoeien; alleen zal de bloei na een forse snoei in de volgende één of twee jaren duidelijk minder zijn.
Nu de herfst onmiskenbaar zijn intrede heeft gedaan verkleuren de bladeren in een rap tempo. Een aantal al afgeschudde rood verkleurde blaadjes van de lijsterbes heeft een zachte landingsplek op het geel verkleurde en ook aan de randen aangevreten blad van de klimhortensia gevonden. Wind of regen, maar mogelijk ook het vallen van dit gele blad zal ervoor zorgen dat de kleine blaadjes pas in tweede instantie op de grond terecht komen om daar door de bodemorganismen omgezet te worden in voedsel voor de boom. Op deze manier gaat er dus eigenlijk niets verloren.
Foto gemaakt op: 31-10-2010
Afmeting: 3024x4032 pixels / 25,6x34,14 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E30
Gebruikte lens: Sigma 150mm/2.8 EX DG Macro APO HSM, FT
Diafragma: 10
Focuslengte: 150 mm.
Sluitertijd: 1/4
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod